• Bauke Wolters

Sommige mensen vinden mij een beetje raar. Wat zeg ik: ik ben eigenlijk best wel een rare snijboon. Dat is nu eenmaal zo, kan ik niks aan doen, ga maar klagen bij mijn ouders want het is hun schuld. Sinds het succes van de televisieserie “the Big Bang Theory” mag ik met trots zeggen: ik ben een nerd. En inderdaad: die serie beschrijft bijna tot in detail hoe het vroeger bij mij op de studentenflat aan toe ging.
Dat is mijn hele leven al zo, maar gelukkig kan ik in de maatschappij nog aardig functioneren, tenminste, tot zover. Want een belangrijk ding in mijn vak, het headhunten, is dat er contact (“rapport” zeggen de experts) opgebouwd moet worden met de opdrachtgevers en de kandidaten. Tot op zekere hoogte ben ik in staat om dit rapport op te bouwen, maar dat gaat soms goed en soms minder goed. Uiteraard gaat dit het beste met gelijkgestemden, in casu de collega-nerds.
Zoals bij de meeste banen bestaat 80% van het werk uit een zekere routine, in mijn geval het hele proces van acquisitie via intake, profiel maken, CV-selectie, gesprekken, voorstellen, begeleiden en uiteindelijk ondertekening van het arbeidscontract. Voor een standaard functie bij een standaard werkgever en een standaard kandidaat is dit een voorspelbaar proces, dat een week of 6 tot 12 duurt. Iedereen blij en op naar de volgende opdracht.

“Voldoet absoluut niet aan het profiel, maar ga er toch maar mee praten alsjeblieft”

Maar de overige 20% geeft eigenlijk nog de meeste voldoening, tenminste zolang er uiteindelijk een plaatsing uit volgt. De leukste plaatsingen zijn die van zogenoemde “Rivella-kandidaten: een beetje vreemd, maar wel lekker”. Met deze reclamekreet werd jaren geleden dit vreemde drankje aan de man gebracht. Ik gebruik het voor kandidaten die ik aan de opdrachtgever voorstel met: “Voldoet absoluut niet aan het profiel, maar ga er toch maar mee praten alsjeblieft”. De score aan succesvolle plaatsingen van dit soort kandidaten is opvallend hoog. En inderdaad: veel van deze kandidaten zijn misschien nog veel beter te omschrijven met het woordje “nerd”.
Terugverwijzend naar de titel van dit stukje is mijn nieuwste hobby dat ik bezig ben met Latijn leren spreken. Ik heb op het gymnasium eindexamen Latijn gedaan, maar ik vond het altijd jammer dat deze prachtige taal zo moeilijk is, terwijl in het verleden miljoenen mensen Latijn gewoon als dagelijkse spreektaal hadden. Ik had daarom altijd zoiets in mijn achterhoofd van “dat moet toch anders kunnen”. Gelukkig heb ik nu een docent gevonden in Hilversum die zo’n 10 jaar geleden het initiatief heeft genomen om Latijn weer als gewone taal te onderwijzen. En gelukkig, deze “Rivella-docent” heeft door jarenlange inzet zichzelf Latijn als spreektaal geleerd. Nu heeft hij eindelijk een aantal scholen zover gekregen om – stapje voor stapje – de onderwijsmethode te veranderen. Hierdoor wordt Latijn leuker, sneller te leren en daardoor interessanter.
De boodschap van dit stukje: geachte collega-nerds, het komt wel goed. Accepteer allereerst jezelf zoals je bent, accepteer vervolgens dat er altijd mensen zullen zijn die jou niet snappen, en doe vervolgens op een positieve manier jouw ding. Of je nou een dode taal tot leven wilt wekken, een vreemd drankje aan de man wilt brengen of een bijzondere kandidaat wilt plaatsen: gewoon doen wat je leuk vindt. Het duurt even, het kost misschien bloed, zweet en tranen maar de beloning is groot!